Heftig. Spannend. Gevoelig. Onthutsend. En (vooral ook) een romantic disaster – lees de ondertitel: (f*ckin’) LOVE STORY. Met hulp van de verborgen camera begeeft het manuscript zich op een ingewikkelde expeditie over de Europese landkaart. Langs een tranendal tussen de duinen, internationale broeinesten van thrill seeking capital, homeland van wraakzuchtige gipsy’s en onveilige safe houses met opstandige slachtoffers. Dichter op de huid: psychological warfares en valse love songs. Maar – dat zien we nog het liefst – de reis is ook een excursie langs liefde, hoop en nieuwe (digitale) wegen.

Very illegal
De roadtrip in (f*ckin’) CANDID LOVE doet – naast veel sentimental pinpoints – legio technische hoogstandjes aan: geavanceerde tv-studio’s, geïmproviseerde candid-locaties, luxe montagesets, hi-tech underground-spektakel, realitysoap als security shield, containers vol overbelaste servers, very illegal streaming content, verblindend tegenlicht van red heads en (wees er op voorbereid) verborgen pinholes in je eigen huis.

Backstage
(f*ckin’) CANDID LOVE: ingenieuze fictie
vermengd met een flinke dosis werkelijkheid.
Een ingewikkelde combinatie uit de koker van
de auteur, acteur, regisseur en ondernemer
Geert Jan Bak. Voor de lezers van zijn
manuscript reist hij graag nog een keer
terug - backstage. Met veel kennis van
zaken en opererend binnen een (deels
autobiografisch) speelveld van social
behavior vol ellebogenwerk, voyeurisme,
verraderlijke leugens en (valse) romantiek.

Schimmig domein
De verborgen camera speelt in (f*ckin’) CANDID LOVE niet alleen de rol van een geraffineerde mediatruc. Bovenal ook die van een schimmig publiek domein. Geregeerd door ongrijpbaar candid-canaille c.q. verslaafde voyeurs achter hun pinholes, minicams en beeldzenders. Een diepgewortelde darkroom, feilloos blootgelegd in (f*ckin’) CANDID LOVE – inzoomend op de verwerpelijke, maar ook opwindende kanten van de exclusieve en gesloten wereld voor en achter de two way mirror.

Emotioneel doolhof
Toms never ending candid-feest vormt de basis voor een reeks overrompelende belevenissen – waaronder ook de dood van zijn dochter. Van wie hij – het moet gezegd worden – toch al niet houdt. Na haar zelfmoord ontwikkelt zich een thrilling adventure waarin de ex-mediatycoon op jacht gaat naar de digitale spoken die zijn kind tot deze sprong hebben gedreven. En passant verzeilt hij in een emotioneel doolhof vol valse sentimenten: houdt hij ineens wel van zijn kind? Pardon, zijn dode kind? Beetje laat alleen, die krokodillentranen. Of zijn ze zout en echt? En dan loopt er ook nog een keurige dame rond die steeds maar roept en appt dat Tom Beers dochter lééft.

Rijkeluisdorp
Het spoor dat hij volgt naar de bron van haar wanhoop loopt niet alleen achter de façade van de Nederlandse en Duitse media, maar ploegt ook dwars door de gevoeligheden van een rijkeluisdorp vol arme rijken. Een zogenoemde Heerlijkheid waarin het trendy leven van de chique goegemeente en lokale BN’ers zich afspeelt in een permanent overspannen markt van loodzware hypotheeklasten, onderlinge afgunst, veeleisende concubines, jaloerse echtgenotes, vechtscheidingen, gekelderde aandelen, rode cijfers op de rekening-courant en, de ellende houdt maar niet op, te dure Range Rovers op het pad.

Sprookjesachtig
Het epicentrum van het ingewikkelde verhaal over lust, liefde en de verborgen camera manifesteert zich op en rond de decadente terrassen van deze toeristenenclave. Met in de aanpalende bossen een sprookjesachtig landgoed waar onvermoede tegenstanders Tom Beer een ondergronds netwerk in lokken. Om daar kennis te maken met een dieptepunt uit de Europese geschiedenis: Spanish Civil War – revisited.

Ontheemd kind
Verder spelen de krochten van een Roemeens kindertehuis een belangrijke rol, evenals de mores van trotse Gipsy’s uit dezelfde omgeving en een dodelijk slingerweggetje langs de Vecht – onderdeel van de Hollandse Waterlinie, Werelderfgoed. Frieda’s souvenirwinkel in het Duitse Monschau lijkt een onschuldige oase voor een ontheemd kind, maar is dat zeker niet. Een gerestaureerde stolpkerk in een Noord-Hollandse polder geeft aan het eind van de zoektocht niet alleen haar geschiedenis prijs, maar vooral ook de niet zo religieuze bedoelingen van de nieuwe eigenaar.

Mediathriller
Geert Jan Bak noemt zijn manuscript een
MediaThriller. Waarin hij leert hoe dicht
fictie, amusement en werkelijkheid bij 
elkaar liggen als het om verborgen camera
gaat. Door mee te gluren in het leven van
een bijna failliete mediabaas – Tom Beer
is de naam – leert de lezer dat er
nauwelijks nog een grens loopt tussen de
echte wereld en een bizar mediasprookje.

Ongelijke strijd
Op de lange lijst van verrassende locaties heeft de schrijver in (f*ckin’) CANDID LOVE ook een belangrijke plek gereserveerd voor een berucht rendez-vous-bos aan de grens van zijn geliefde duindorp. Vol kromme stammen, verraderlijke stronken en open zandverstuivingen. De som voor een middernachtelijk decor met daarin als hoogtepunt de mise-en-scène voor een ongelijke strijd tussen een vluchtende mountainbiker en een gestolen four wheel drive.

Pas de Deux
Onverwachte, en dus ongenode gasten bij de toch al ingewikkelde night hunt in het wandelbos, roeren zich in hun eigen XC90-cockpit even verbaasd als opgewonden: ‘Hé baas, kijk! Een naakt wijf op een fiets.’ Een sportieve dame met fixie-ervaring, zo blijkt. Trappend voor haar leven. Voor de geschrokken toeschouwers haarscherp uitgelicht in verblindend xenon light van de gedeukte Rang Rover – een gecompliceerde pas de deux als verrassende climax in een tussentijdse apotheose na het per ongeluk doorslikken van een afgebeten zwezerik (ofzo).

Allemansvriend
Een continuing adventure voor thrillerfanaten en liefhebbers van ingewikkelde love story’s, zo noemt Bak de zoektocht door het verleden naar verloren liefdes en vooral: ‘het verloren kind’. Een project, getrokken door de leader of the pack – Tom Beer. In dit verhaal de creatieve antiheld en zonderling met weinig ruimte voor relativering en introspectie – een geboren egomaan kent geen echte zorgen. Totdat zijn laatste analoge (vlees en bloed) en digitale vrienden hem in de steek laten – de verborgen camera blijkt voor de regisseur in kwestie vooral een allemansvriend te zijn.

Leugens
De Hermandad – ook een allemansvriend – is wel nog geïnteresseerd in de einzelgänger tegen wil en dank. Voor een confronterend interview, zo blijkt, in de muffe verhoorkamer van een plaatselijk politiebureau. Een verhit gesprek waarin de opvliegende Tom Beer verstrikt raakt in zijn eigen leugens, die van een ander, de opdringerige vragen over zijn privéleven en de knoflookgeur van een ernstig zieke rechercheur. Tijd voor een nieuwe start, beter nog: een nieuw leven. Zo bedenkt de naïeveling toen nog hoopvol, zittend op een koude bril naast de keurig opgemaakte betonnen brits. Boordevol voornemens – onhaalbare met name.

Kruistocht
Geen hoofdrol zonder – daar is ze dan – tegenspeler. In (f*ckin’) CANDID LOVE zweeft ze op een doorsneeavond de plaatselijke brasserie Schoolgirl binnen, vruchtbare jachtgrond voor lokale BN’ers. Op hoge hakken, gekleed in korte wollen jurk en spijkerjasje. Boordevol verwachtingen en snode plannen. Zo weet dan nog niemand. Noem het een voorgekookte wraakactie annex moderne kruistocht van een kind – volwassen nu. Een donkerrode verhaallijn met wisselend succes die aan de leestafel begint met een onverwacht partnership. Gekenmerkt door een hoogwaardig streven: bescherm het kind en vernietig de hand die zich uitstrekt. Maar het spontane verbond staat voor meer dan alleen nobele actiepunten: een onmogelijke, of beter: een verboden liefde die de curieuze maatschap tussen Tom Beer en het volwassen kind vanaf het begin nauwelijks een kans biedt.

Oude hobby
Tom Beer – womanizer op z’n retour – ziet de ontmoeting in Schoolgirl aanvankelijk als het zoveelste avontuur met het label ‘in de pocket’. Geschikt voor een oude hobby – zijn veroveringen candid vastleggen op de kingsize matras, centraal gepositioneerd op de eerste verdieping van zijn luxe duinmastodont. Een – hoe dom kun je zijn – te vroege overwinningsroes die hem bij de eerste ontmoeting meteen uit handen wordt geslagen. Door een overmaat aan smalende blikken en meer hoogtepunten in de eenzijdige analoge communicatie. Consequent in stelling gebracht door de mooie ijsprinses die Toms pocket niet ziet zitten.

Maria (niet de moeder van God)
‘Soulmates’ – het compromis dat zijn nieuwe vriendin bedenkt om een snelle Beer iets verder van zich af te houden. Klef, vinden ze allebei, maar ook acceptabel om geconcentreerd te kunnen blijven samenwerken aan een gedeelde missie. Voor niemand te weten – ook niet voor Tom: zijn nieuwe, voorlopig platonische site kick kent geen liefde, houdt niet van mensen, zeker ook niet van haar eigen lichaam. Overlevingsstrategie – haar woorden. Meeverhuisd uit de tijd van haar eerste volwassen hard lessons in love: intelligentie telt niet, de markt wil blond. Ook al ben je hoogbegaafd. Zoals onze lieve Maria. Zeker niet moeder van God in dit verhaal.

Guerra, Guerra
Het consumeren van de liefde ziet onze Maria als ruilen – zoiets van: voor wat, hoort wat. Zelf spreekt ze over commercieel talent als het om haar ruilsessies gaat. Ze vormen de basis voor een strategie waarmee ze zich, al van jongs af aan, staande houdt in een leven dat weinig met haar opheeft. Maar gaandeweg klimt ze op tot ongekende hoogte in (hoe kom je er terecht?) het rijke milieu van Domstad Keulen. Waarmee haar multiculturele leger is geboren – later meedogenloos ingezet langs de Monschau-oevers van de Roer en in de gangen van een Alkmaars ziekenhuis. Getrainde tattoos en andere sportlieden. Door de erudiete Maria opgejut met een geleend Bellini-leitmotiv uit de opera Norma: Guerra, guerra! Sangue, sangue! Vrij vertaald naar eenvoudig Nederlands: wraak smaakt zoet voor een kind dat haar jeugd gedwongen heeft moeten inleveren aan de volwassen wensen van haar eerste bewonderaars.

Ook even voorstellen: Faye – sleutelfigurant, elf jaar oud en bosnimf. Heerser over de IJzeren Knollen, de Wilgenbrug en het Blinde Konijn. Een sluiproute naar de poort van ongewilde verlossing en de heuse Apocalyps waarin spaanders van een wit prieel als sneeuwvlokken neerdalen op een zwaarbewapend politiepeloton. Met Leonard Cohen zingend op de achtergrond ‘Repent, Repent. I wonder what they ment’. De geïmproviseerde soundtrack, zo blijkt, voor Faye’s zelfgeschreven requiem. Onder de film waarin ze (The End Of Everything) – met een zachte plof landt voor een paar hoge zwarte laarsjes – Made in Italy.

Antiheld
Het oog van de camera toont in (f*ckin’) CANDID LOVE genadeloos wat niet gezien mag worden – zowel mooi als lelijk. Wat er van de liefde overblijft als je zelf niet investeert: een woord, een lege huls, een cliché, een vreemde in je bed. Iets dat onze antiheld Tom Beer pas inziet tijdens de final battle in een boek dat spontaan in brand dreigt te vliegen als gevolg van een onmogelijke liefde. Aan het eind van z’n lange zoektocht en de totale ontluistering van zijn wereldbeeld krijgt de Beer een verborgen-camera-filmpje in de schoot geworpen. Door een rode krullenbol die niet langer het bed met hem wenst te delen. Eindelijk haarscherpe beelden, zo blijkt, van de naakte waarheid. The Winner Takes it All. Dat is dan toch het kind. Zo mag je hopen. Want (f*ckin’) CANDID LOVE biedt maar één zekerheid: niets is wat het lijkt…

Red Heads. Drie. 500Watt per stuk.
Beeld – 16:9 – compleet uitgefikt.
Witte vloer, witte muur, wit laken.
Een zee van licht. Geen enkele beweging.

Geschrokken vlucht het wit alle kanten op.
Schaduwen, razend ineens, zoeken tevergeefs een plek.
De donkere spiegel – nerveus en tweeslachtig – kaatst en laat door.
De Sony-lens – geil en ongeduldig – glimt, lacht en schreeuwt: Yes! Yes! Yes!

Er is weer leven.
Op de set.
In de regie.